استفاده از فناوری‌های نوین بیومتریک در زمینه‌های مختلف از جمله مدارک شناسایی و سفر، روز به روز رو به گسترش است. یکی از مهمترین کاربردهای بیومتریک، استفاده از اطلاعات بیومتریک افراد به جای اسناد فیزیکی سنتی، در گذرنامه و ویزاها می‌باشد.
گذرنامه بیومتریک حاوی اطلاعاتی همچون اثر انگشت، عکس و اطلاعات شناسایی فرد است که به صورت دیجیتال ذخیره می‌شود. در این مقاله قصد داریم تا به بررسی مفهوم گذرنامه بیومتریک، مزایا و چالش‌های آن بپردازیم.
نحوه تشخیص گذرنامه بیومتریک چگونه است؟
ساده ترین راه برای تشخیص بیومتریک بودن پاسپورت شما نگاه کردن به جلد است. اگر لوگوی دوربین طلایی کوچک در پایین وجود دارد ، بیومتریک است. در غیر این صورت ، فناوری نگهداری شده در پاسپورت بیومتریک آنقدر پیشرفته شده است و اجزای آن آنقدر کوچک است که به هیچ وجه نمی توانید توده یا برجستگی را احساس کنید
پاسپورت بیومتریک با تمدید کلیه پاسپورت های فعلی صادر می شود. اطلاعات و روش های تغییر از پاسپورت فعلی به پاسپورت بیومتریک جدید در زمان مقرر منتشر می شود.
زایای پاسپورت بیومتریک
شناسایی مطمئن دارنده گذرنامه
حداقل احتمال جعل اطلاعات بیومتریک ذخیره شده در پاسپورت
افزایش حفاظت از حریم خصوصی
حفاظت بیشتر در برابر سرقت هویت
دارندگان پاسپورت بیومتریک همچنین می توانند از دروازه های ePassport در کنترل مرزی برای ورود سریعتر به انگلستان استفاده کنند.
چالش‌های پیش رو در گذرنامه بیومتریک
الش‌های پیش روی گذرنامه بیومتریک عبارت‌اند از:
حفظ حریم خصوصی
هزینه‌های بالا
پذیرش گسترده
اگرچه گذرنامه بیومتریک مزایای زیادی دارد، اما چالش‌ها و مشکلاتی نیز در استفاده از آن وجود دارد. یکی از مهمترین چالش‌ها، مسئله حفظ حریم خصوصی و امنیت داده‌های شخصی افراد است. اطلاعات بیومتریک حساسیت بالایی دارند و باید به شکل امنی ذخیره و منتقل شوند تا از دسترسی و استفاده غیرمجاز در امان باشند. همچنین پیاده‌سازی و نگهداری زیرساخت‌ها و تجهیزات بیومتریک، هزینه‌بر است. در نهایت، پذیرش گسترده این فناوری توسط مردم و دولت‌ها نیازمند زمان است و باید با آموزش و فرهنگ‌سازی همراه باشد.
گذرنامه بیومتریک، فناوری‌های نوین شناسایی
گذرنامه بیومتریک گامی مثبت در جهت بهره‌گیری از فناوری‌های نوین شناسایی است. این فناوری مزایای زیادی همچون شناسایی دقیق‌تر، امنیت بالاتر و عبور و مرور سریعتر را به همراه دارد، اما پیاده‌سازی و استقرار گسترده آن نیازمند صرف هزینه و زمان کافی برای آموزش و ایجاد بسترهای فرهنگی و اجتماعی لازم است. با وجود چالش‌هایی که وجود دارد، می‌توان انتظار داشت که در آینده‌ای نه چندان دور، گذرنامه‌های بیومتریک جایگزین گذرنامه‌های فعلی شوند.
